Joanekoa

Egun hauetan 10 urte betetzen dira herri sahararrak egindako mobilizazio jendetsu eta esanguratsuenetik; 10 urte gendarmeek eta marokoko indar armatuek azkenengo urteotan burututako sarraski krudel eta lazgarrienetik.

2010eko urriaren 20an herri sahararra altxatu eta okupazio marokoarrarekin amaitzeko zein giza eskubideen alde borrokatzeko Gdeim Izik kanpalekua eraiki zuen. Mendebaldeko Saharan kultura sahararrarekin zerikusia daukan guztia debekatuta dago, baita jaimak ere. Horregatik, egun horretan sahararrek soinean makilak eta melfak ezkutatu eta beraien herriko hiriburua den El Aaiünetik 16 km-tara kokatutako basamortura abiatu ziren, bertan milaka jaima eraikiz eta duintasun kanpaleku desobediente erraldoia antolatuz. 20.000 sahararretik gora bildu zituen ekimen adoretsuak, bereziki emakumeak, umeak eta gazteak. Askorentzat udaberri arabiarraren pizgarria suposatu zuen Saharako hareetan ereindako askatasun aldarri honek. Herri sahararrak bere ohitura eta sustraiak berreskuratu zituen lurralde okupatuetako basamortu hartan eta egunak eman zituen Marokoko indar armatuen zein gendarmeen mehatxuei eutsiz.

Aste antiinperialista pasa berri dugun arren, borroka antiinperialistak ez du etenik. Munduko herrion ahotsak elkartu genituen astebetez inperialismorik gabeko mundu bat aldarrikatzeko eta gaurkoan, urriaren 12an, konpromiso horretan berresten garela ozen esango dugu.

Urriaren 12a jatorrizko herrien erresistentziaren memoria aldarrikatzeko eguna da. Gogoratzeko asko dugu egun honetan, ospatzeko ezer ez badugu ere. Izan ere, herrien duintasunak haien porrotak festa bilakatzea eragozten baitie, zapaltzaileek festa horiek inposatu nahi badizkigute ere.

Urriaren 12an harro sentiarazi nahi gaituzte; Gaztelako Koroak bidalita, Cristobal Colon izeneko tipo batek 1492an lehen aldiz Guanahani uhartean lurra zapaldu zuen, horrela,  Amerika konkistatzeko eta kolonizatzeko prozesuari hasiera emanez. Orduan, 60 milioi biztanle zituen. 130 urte geroago, 3 milioi besterik ez ziren geratuko. Hau da, Amerikan bizi zen biztanleriaren % 95a desagerrarazi zuten gizateriak ezagutu duen genozidiorik basatienean.

Yoann Isambert, Parisko Euskal Herriaren Lagunak-eko kidea baino askoz ere gehiago zen. Kortsikarra, sindikalista, irakaslea, borroka kidea eta laguna zen. Euskal Herria maite zuen eta gure herriarekiko maitasun horrek urte luzez euskal askapen borrokarekin konprometitzera eraman zuen.

Euskal preso, iheslari eta deportatuekiko elkartasunez hamaika ekimen antolatu zituen Parisko elkartasun komitearen baitan eta euskal preso eta iheslarien senideekiko izandako eskuzabaltasun eta harrera goxoa behin eta berriro erakutsi zizkigun.

Askapenatik, gure besarkadarik beroena bidali nahi dizuegu Maite, Maider eta Yoannen ondoan bizi eta ikasteko zortea izan duzuen guztioi. Eta zortea diogu bai, Yoann pertsona diskretoa bazen ere, imprescindible horietako bat ere bazelako.

Mila esker gure herriarengatik egindako lan guztiarengatik eta ez izan zalantzarik, zauden tokian zaudela, irabaziko dugula!

Omenaldirik onena, garaipena!
Hamaika herri, borroka bakarra!

Gora Yoann!