Joanekoa

Euskal Herritik munduko Herri eta borroka ezberdinei egiten diogun elkartasun internazionalista

Filtro, 28 años. Saludo de Askapena

Los gobiernos demócrata-liberales del capitalismo hegemónico, sean de aquí o de allá, sean algo más sociales, tecnócratas de centro o algo más fascistas, siempre echan la culpa de todos los males a factores externos o ajenos: antes al comunismo, a la Guerra Fría, al terrorismo, ... actualmente al cambio climático, a la migración, a la pandemia del covid de los chinos, a la guerra caliente en Ucrania de Putin, a la crisis económica-financiera internacional, siempre a la maldad intrínseca de otros pueblos y culturas y culpabilizan y criminalizan las reivindicaciones supuestamente desmedidas de los sindicatos y organizaciones populares, y la avaricia e inculta estupidez atribuida a los propios pobres.

 

No son solo excusas y mentiras de los gobiernos para tapar sus negligencias, incompetencias o para disfrazar una maldad bíblica del ser humano. Son también parte inexorable del mecanismo capitalista que requiere para su mera supervivencia guerras, hambrunas, miserias, pandemias y los imprescindibles privilegios de algunos pocos en continua competitividad suicida entre ellos. Niegan la dialéctica, pero lo llaman “el motor” y a la vez “el fin” de la historia o “destrucción constructiva” necesaria para su progreso.

 

Seguir leyendo...

“El Filtro” galdutako prebentziozko elkartasunaren bila

Abuztuaren 24 honetan Montevideoko Filtroko gertakarien 27. urteurrena betetzen da. Kontzientzia internazionalista solidariotik, Uruguaiko herriak eta herri-mugimenduko antolakunde ugarik aldarrikatu zuten Jesus Maria Goitia, Mikel Ibañez eta Luis Lizarralde euskal hiru militanteei herri gisa asiloa emateko eskubidea, Espainiako Erresumak horien estradizioa eskatu baitzuen. Uruguaiko antolakunde, militante eta herritarrentzat hainbat egunetako mobilizazioak ekarri zituen horrek, eta horrekin batera, ehun zauritu baino gehiago eta bi hildako: Fernando Morroni eta Roberto Facal.

Bogaziçi Unibertsitateko ikasleekin elkartasuna!

Urtarrilaren 4an, Istanbuleko Bogaziçi Unibertsitatean protestak hasi zituzten bertako ikasleek AKP alderdiarekiko leiala den Melih Bulu errektorea ezarri duelako Erdoganen erregimen faxistak. Protesta horiek hasi orduko, ikasleen kontrako sarekadak burutu ditu turkiar poliziak, ehunka etxe miatu dituzte... baina, era berean, estatuaren errepresioaren aurrean, ikasleen borroka hedatu egin da beste unibertsitate batzuetara.

 

Enegarrenez, turkiar Estatuaren izaera faxista salatzen dugu, oraingoan herriaren zapalkuntza iraunarazteko estrategikoa den hezkuntzan zuzeneko kontrola bermatu nahi baitu. Ez da lehenengo aldia postu garrantzitsuetan bere agenteak kokatzen dituela Turkiak, zuzeneko kontrol horren bitartez, disidentzia txikiena ere suposa dezakeen edonor atxilotu eta isiltzeko.

 

Hezkuntza estrategikoa da, baita aske izan nahi duen herri batentzat ere. Ezaguna da Kurdistango askapen mugimenduaren hazia turkiar unibertsitateetan jaio zela, ezinegonez betetako gazte belaunaldi batek iraultzaren bideari ekin baitzion bertan. Haien zapalkuntzaren kontzientzia hartzea, antolakuntza esperientziak, errebeldia elikatzea formakuntza ideologiko eta politikoaren bitartez... asko izan ziren unibertsitateetan jasotako irakaspenak ezarritako kurrikulumetik harago.

 

Herriaren beharrei erantzungo dien hezkuntza sistemak soilik bermatuko du herriaren etorkizun askea. Eta egun hauetan Bogaziçi eta beste unibertsitateetan aurrera daramaten borrokan horren alde ere ari direla ulertzen dugu Askapenatik. Herri askerik ezingo baita eraiki estatu zapaltzailearen interesei erantzungo dien hezkuntza sistematik.

Shengal mehatxupean!

 Basurren (Kurdistan hegoaldea, Irakeko estatuaren menpe dagoena), 1991an ezarri zen KDPren (Kurdistango Alderdi Demokratikoa) agindupeko autonomia antzeko bat. KDP alderdiak, barzanitarren klanaren menekoa, arrez gero etengabeko abusu eta eskubide urraketak burutu ditu herri kurduaren kontra eta noski, barzanitarren interesen alde.


1998a arte, sei urte luzeko guda zibila bultzatu zuen PKK eta herri kurdu antolatuaren beste fakzioen kontra; 2003tik aurrera are agerikoagoa izan da boterearen monopolizazioa eremu politiko, ekonomiko eta sozialeko alor guztietan: korrupzioa, nepotismoa, pobreziaren areagotzea, emigrazioa bultzatu; disidentzia politikoaren kriminalizazio, bahiketa, espetxeratze eta hilketa; herrialdeko legebiltzarraren jarduna gerarazi zuten sistemaren erreforma politikoa planteatzeagatik ere...


 Esan bezala, honek guztiak herriaren kaltetan baino ez du eragin, herrialdeko burgesiak (barzanitarren klanak kasu honetan) etengabeko hobariak eskuratzen zituen bitartean. KDPren gobernuak Turkiarekin dituen harreman komertzialak medio, azken honi urtero milioi erdi petroleo kupel saltzen dizkio. Eta salmenta horretatik eskuratutako dirua atzerriko bankuetara bidaltzen dute barzanitarrentzako jabetzak erosi ahal izateko. Bitartean, 2020ko abuztutik hona, KDPren poliziak 280 pertsona baino gehiago atxilotu ditu, eta gehienek torturapean sinatu behar izan dute protestetan gehiago ez parte hartzearen konpromisoa, bestela baldintzapeko askatasunaren baldintzak urratu eta espetxeratuak izango baitira.

Orriak