kurdistan2015

Suruc-eko sarraskiko gorpuen harreran parte hartu ostean Amedetik, Ipar Kurdistango hiriburutik, 15 minututara Shengaleko errefuxiatu kanpamenduan izan ziren brigadista eta beranduago Rojabakoan. Hemen errefuxiatu gune bakoitzaren kronika laburrak. 

Shengaleko errefuxiatu kanpamenduan orain urte bat iritsitako 3500 errefuxiatu bizi dira. Kanpamendu honetan dauden errefuxiatuak Iraken menpeko Kurdistanen bizi ziren Sinjar herrikoak dira. Yezidi komunitateak milioi bat pertsona batzen ditu, berezko erlijio sinesmena dute eta kurduera da beraien hizkuntza.

2014ko uda hasieran Estatu Islamiarrak Sinjar hartu zuen, Yezidi komunitatea islamera bihurtzera derrigortu zuen, ondorioz, hau onartu ez zuten hainbat erail zituzten. Egoera honen aurrean 25.000 yezidi ihesean joan ziren hiritik iparraldera, Turkiara heltzeko asmoz. Turkiako gobernuak egoera humanitario gogor honen aurrean, ez zituen mugak ireki milaka yezidi Irakeko aldean babesik gabe utziz. Hau ikusirik, PKK-ko gerrillariak bideak ireki zituen ISISen kontrolpean zeuden herrietan ekinez, komunitatea aste batez gelditu gabe oinez ibili ondoren, mendiz Turkiara sartzea lortu zuten.

Lehen kronikan Suruçen Rojavako kantoiak ezarri zireneneko 3. urteurrenaren ospakizunean utzi genituen brigadistak. Orango honetan, sarraskiaren ondorengo egunak hubiletik nola bizi izan zituzten azalduko digute.

Amed hirian konturatu ginen zer nolako oihartzun eta garrantzia edukitzen ari zen Suruç-eko sarraskiak. Hirian tentsioa ere goruntz zijoala nabaritzen zen. Eraildakoen gorpuak jaioterritara heltzen ari ziren eta horien artean ere, Amed-ekoak. Hurbiletik bizi ahal izan genuen momento gogor hura. Bertakoekin batera eraildakoaren lehenengo harreran egoteko aukera izan genuen. Gorpuak Suruç-etik anbulantziatan ekarri zuten txalo zaparraden artean. Une latzak ere bizi genituen, senideen mina bertatik bertara. Ondoren, kotxe karabana handi batek jarraituta hiri barruko hilerri baten atetara iritsi ginen.

Lehen kronikan azaldu bezala, brigadako lehen egunak Amed-Diyabarkirren (Turkiako Estatuaren menpe dagoen İpar Kurdıstango hiriburua) pasatu zituzten. Bertan eragile ezberdinekin batu ziren, tartean KJAko (Free woman congress, Emakumeen askapenerako erakundea) kideekin, argazkiak ikus dezagun bezala. Baina zer da, edo zertan datza antolakunde honen egitekoa? Ondorengo lerroetan irakurgai brigadisten azalpena. 

Kurdistango Askapen Mugimenduak, Öcallanek egindako planteamenduari jarraiki, Estatu-nazioak arbuiatu eta Nazio demokratikoa aldarritzen du. Nazio demokratiko hori garatzeko, Konfederalismo demokratikoa ezartzen ari dira.

Kurdistango Askapen Mugimendua hiru paradigmatan oinarritzen da: demokrazia erradikalaren printzipioetan, askapen ekologikoan eta emakumearen askapenean.

Klase diferentzia errotik desagerraraztea da haien helburua, beharrizan sozialak asetuak diren sistema ekonomiko parekide  komunitarioa eraikiz. Herritarren eta komunitatearen auto-gobernatzeko sistema bat eraiki nahi dute, askatasunean oinarritua, arazo eta afera sozialeı erantzuteko.

Aurten aurreneko brigadak antolatu ditugu Kurdistanera eta berez dagoeneko gatazka egoera oso agerikoa bada ere, uztaila bereziki nahasia izan da bertan. 32 militante internazionalisten erailketa, atxiloketa sistematikoak....  gaur dagoeneko Euskal Herrian ditugu eta pixkanaka bertan bizi, ikusi eta ikasitakoa azalduko digute ondorengo egunetan kronika bidez.

Behean irakurgai lehen kronika eta entzungai gaur goizean Irati Tobar eta Ane Belategi brigadako kideak info7 irratian izan dira solasaldian beraien esperientzia azaltzen.

Hasierako egunetan brigada Amed-Diyabarkirren (Turkiako Estatuaren menpe dagoen İpar Kurdıstango hiriburua) kokatu zen brigada. Bertan elkarte ezberdinekın biltzeko parada izan genuen. Besteak beste, KJA (Free woman congress) (1), Rojava associatıon (2), Peace mothers (3) eta ehungintza esparruko emakumeen kooperatiba bat (4).