Filtro, 29 años. Saludo de Askapena

 

Nos repiten mil veces por TV, por internet, desde los partidos institucionales, y repetimos por las redes sociales, en conversaciones de taberna, que la extrema derecha, el fascismo, los nazis se están empoderando significativa y peligrosamente en todo el mundo. También en EH nos enfrentamos a esta postverdad.


El autoritarismo siempre ha existido, allá y aquí, unas veces escondido debajo de las piedras, otras invisibilizado por su prescindibilidad, ahora el Capital lo necesita otra vez en los medios y en las calles. La extrema derecha es intrínseca y consustancial al Capital. No se crea, no se construye, solo se renueva según las necesidades y el “ordeno y mando” del Capital.


Sin embargo, ¿no será que en realidad todas las sociedades de la civilización  capitalista e imperialista han sufrido una deriva en bloque hacia la derecha y dejado vacío el espacio de la izquierda?


La socialdemocracia hoy es meramente capitalista-liberal, porque las condiciones para poder reformar el mundo, los Estados y gobiernos han sido eliminadas por el Capital. La izquierda utiliza su discurso radical en ciertos resquicios de libertad de expresión que deja el mercado del marketing proselitista solo mientras garantice que nunca habrá acción coherente con estos discursos y promesas. La izquierda revolucionaria no existe, pero haberla, hayla, como las brujas y los fantasmas.


Frente a esto, valoramos que hay y habrá solo dos opciones:
Una, por ahora aparentemente hegemónica, hacer de la lucha una mera representación teatral para ser consumidos, digeridos y defecados por el Capital. Es decir, hacernos un hara-kiri político y cometer suicidio ideológico colectivo, aceptar la asimilación con individualizada paz interior, religiosa resignación masiva o alienada indignación cínica, y votar democráticamente el mal menor.


O dos, aceptar las consecuencias de la lucha contra este escenario dantesco que inexorablemente significará sufrir represalias, sacrificios, exilio interno y externo, presos y presas políticas, tortura, muertes .... Pero todo ello no es para mejorar nuestras condiciones de vida, sino para posibilitar a alguna futura generación la victoria definitiva sobre el Capital: su aniquilación. No existe atajo alguno ni hoja de ruta alguna para acuerdos de paz, reconciliación, coexistencia o supervivencia de la humanidad con el Capital.


Qué hacer ante un Estado que no cumple con su supuesto único cometido: garantizar las necesidades básicas de su población y de sus futuras generaciones. En Euskal Herria no tenemos Estado que cumpla. Aquí, en el Uruguay, considerando la producción y distribución de alimentos y la deficiencia de agua saludable,  tampoco. Si el Estado y gobierno cumple más con el Capital y sus poderes fácticos que con la población, solo queda el derecho a la rebeldía organizada: la objeción de conciencia, la desobediencia, la insumisión,… y la construcción de otro Estado popular con el cual cumplir. Para ello y para defender al nuevo Estado solo cabe desarrollar la solidaridad de clase y el internacionalismo revolucionario.


Valga citar la consigna de “crear uno, dos, tres … y mil Vietnams”, pero sin recortarla. Lo que escribió el Che: “¡Cómo podríamos mirar el futuro de luminoso y cercano, si dos, tres, muchos Vietnam florecieran en la superficie del globo, con su cuota de muerte y sus tragedias inmensas, con su heroísmo cotidiano, con sus golpes repetidos al imperialismo, con la obligación que entraña para éste de dispersar sus fuerzas, bajo el embate del odio creciente de los pueblos del mundo!”  

Por eso:
¡Viva la memoria histórica!
¡Viva Fernando Morroni y Roberto Facal¡
¡Viva la ternura internacionalista entre todos estos pueblos!
Hamaika Herri Borroka Bakarra!

 

 

 

2023KO BRIGADAK: ARGENTINATIK 2. KRONIKA

ESTATUA GERO ETA AHULAGOA; LANGILERIA GERO ETA KOLPTUAGOA

Argentina, gainerako estatu burgesak bezala, indarkeriaren monopolioari eusten tematzen da. Bere historian adibide asko aurki daitezke, baina herrialdean bizi diren krisi eta ezegonkortasun egoera etengabean "gatillo fácil" deritzona da kasurik nabermenetako bat. Hau da, poliziak auzo pobreenetako mutilak tiro egiten eta hiltzen ditu, lapurretaren bat edo delitu txikiren bat egin izana faltsuki leporatuz. Indar errepresiboak horrela jokatzen du jakin badakitelako zigorrik gabe geratuko dela eta estatuaren aparatu osoa daukala atzean. Bestalde, duela gutxi, abuztuaren 10ean, gertatu zen beste adibide zehatzago bat: poliziak Facundo Molares militantea hil izana da. Gertakari hori kameraz betetako leku batean eman zen poliziari ez zaiola ezer axola argi eta garbi erakutsiz, batez ere helburua militante bat paretik kentzea denean. Bi adibide baino ez dira, bata sistematikoa eta bestea kezkagarria, krisi ekonomiko eta politikoan dagoen herrialde batean borrokarekiko jazarpen sistematikorako, errepresiorako eta inpunitaterako joera has baitezake, non eskuin muturreko hautagai trumpista batek presidente bihurtzeko aukera asko dituen.

 

2023KO BRIGADAK: VENEZUELATIK 2. KRONIKA

Venezuelako iraultza sozialistari buruz hitz egiterako orduan, komunak dira klabeetako bat. Chavez 1999an bihurtu zen presidente eta hasieratik izan zuen oso argi herri botereak izan behar zuen garrantzia sozialismoa eraikitzerako orduan. Komunak dira, beraz, herri boterea artikulatzeko oinarrizko unitateak. Herri antolatuak Estatuaren administrazioan parte har dezan, eta era berean, burujabetza irabazi eta Estatuarekiko menpekotasun gutxiago izan dezan, nolabaiteko Estatu paralelo bat eraikiz. Komunak milaka pertsonaz osatuak egon daitezke, eta beraz, hauek antolatzeko egiturak garrantzi handia dauka, kontseilu komunaletako asanbladak izanik erabakiak hartzeko instantziarik gorenak.

2023KO BRIGADAK: ARGENTINATIK 1. KRONIKA

ESTATU BURGESEN ERREPRESIOA GELDITU: VILLALBA FAMILIAREKIN ELKARTASUN INTERNAZIONALISTA.

 

Abya Yala historia zapalkuntzaz beteriko bizitza dela esan daiteke. Bertako aberastasun naturalek paper garrantzitsua betetzen dute munduko burgesiaren metatze prozesurako. Beraz, politika eta estrategia inperialistak garatzen ibili dira betidanik Amerikako inguru hauetan. Horretarako estatu golpeak bultzatuz, babestuz eta lagunduz egon dira. Horrek estatu burges titereak sortzera eraman du, hauen helburuak estatu horretako elite lokala eta zentro inperialistako elitearen interesak babestea izan dira. Ondorioz, jatorrizko herrien zapalkuntzan, langile klasearen zapalkuntzan edota genero zapalkuntzan sakonduz.

 

Egoera sozial, politiko eta ekonomiko honen aurrean, Abya Yalako herria erreferentzia bihurtu da. Historikoki indar haundia erakutsi dutelako zapalkuntza hauei aurre egiteko antolaketa politikoan eta borrokan. Ezagunak dira Monroe doktrinaren logika berean funtzionatu zuen Condor Planaren prozesu zapaltzailearen aurrean sorturiko talde deseberdinak: Tupac Amaruak, Montoneroak, FARC etab. Historikoki antolakunde desberdin asko sortu dira, estrategia desberdinekin. Hori bai, guzti hauen helburua independetzia erreala ("bigarren independentzia") eta justizia soziala izanik. Erakunde desberdin hauen helburuek modu zuzenean egin izan dute talka momentuko elite ekonomikoek zituzten/dituzten interesekin eta hauek lortzeko sortu dituzten estatu burges titereekin.

 

Hau horrela izanik, Abya Yalako herri borrokatzaileak beldur handia sortzen dio burgesiari. Eliteak betidanik erabili izan duen estrategia du oraindik hauen aurka jotzeko: errepresio poliziala.

 

Estatuaren errepresio honetan, gatazka haundiak sortu izan dira, non iraultzaileek indar haundia eta babes sozial haundia izan duten. Logika horretan, estatu burgesek zailtasunak dituztenean herri borrokatzailea garaitzeko beste estrategia bat jartzen dute martxan: iraultzaileen familiak erasotzea. Zoritxarrez, Euskal Herrian ere ezaguna den estrategia bat.

 

Egoera hau munduko borroka politikoak ematen diren toki guztietan aurki daiteke. Hori horrela, oraingoan Paraguayeko egoera azaltzeko beharra daukagu.

 

[...]

Orriak