1945eko maiatzaren 9an, Berlinen, nazien armadak bere kapitulazioa helarazi zion Sobietar armadari. “Garaipenaren eguna” bezala gogoratuko zen eguna izan zen hura. Soilik 5 urte geroago, ordea, Frantziako kanpo arazoetako ministroak, Robert Schumanek, ordurarte Alemaniako Errepublika Federala izandakoa eta Frantziar Estatua barnebilduko zituen elkarlanerako administrazioa proposatu zuen. Proposamen honek, beraz, Europako lehen komunitate ekonomikoa osatu zuen, eta honen urteurrenean, 1985. urtetik aurrera, Europaren egun gixa ospatzeko aitzakia suposatu zuen.
Azken urte hauetan, Europar Batasunak, bere burua faxismoaren eta ultraeskuinaren aurkako azkenengo gotorleku gisa aldarrikatzeko erabili du egun hau. Beti ere, demokrazia liberal baten bermetzaile bezala, instituzioek inposatzen duten eredu kapitalista zalantzan jartzen duen edozein proiektu erdi-progresistaren aurrean. Hala ere, hasiera hasieratik Europar Batasuna Europako interesei, zein nazioarteko interes kapitalistei erantzuten dien instituzioa bezala kontsolidatu da. Europa bera osatzen duten herriek politika ekonomikoaren gainean duten erabakiak hartzeko gaitasun guztiak erauziz. 80. hamarkadako reestrukturaziotik hasi, 90. hamarkadatik aurrerako pribatizazio prosezuetatik pasa, nola egun Europatik datozen New generation funts berriakin jarraituz, Europar Batasunaren interes kapitalisten adibide argiak dira, guztietan langileen eskubideen murrizketa berriak barnebilduz. Hori gutxi balitz, Europar Batasuna agente inperialista ere badela argi ikus dezakegu, azken hamarkadetako eraso inperialisten zerrenda luzearekin, nola kanporatze politika kriminalak areagotuz eta mugak itxiz, bere aurpegi arrazista eta krudela azaleratuz.
